Bodrum’ a taşınalı sadece 3 ay oldu. Covid sebebiyle hastanelere halen girilemiyor. Fakat açık havada sırf anı kalsın diye yapılan bir doğum gününü fotoğraflamaya kim hayır diyebilirdi ki. Dünyanın en şeker insanlarından birisi aradı, enerjimiz tuttu. Uzuun uzun telefonda konuştuk. Evlerimizde çok yakındı. Hem kafalarımız anlaştı hem de gönlümüz kaynaştı. Ağustos sonu Ela kızın fotoğraflarını çekmek üzere sözleştik. Gün geldi. Aldım fotoğraf makinamı düştüm yollara. Bu benim Bodrum’ da ilk işim olacaktı. Bodrum’ da bir Doğum Günü Çekimi… Ne kadar uzaktı fakat yakın olmaya başladı bile… Kapıyı çaldım. Ela bakıcısının kucağındaydı birlikte açtılar bana kapıyı. Nasıl güzel sapsarı saçlı, beyaz tenli, mavi gözlü bir güzel. Az sonra 2 yaşına basacak. Ve ben buna şahitlik edeceğim. Sonra annesi geldi. Dışarıya şahane bir Hawai konsepti hazırlanıyordu. Biraz Ela ile çekim yaptık. Sonra doğum günü kıyafetlerini giydi. Annesi elleriyle yapmıştı. Alanında yetenekli insanlar sanki Ela’ nın etrafında toplanmış gibiydi. Aşçıları o kadar güzel yemekler hazırlamıştı ki kokular bahçeye kadar geldi. Ardından da ” hadi o zaman buyrun” diye bir ses. Hep birlikte yedik, sohbetler ettik. Sanki işte değil de partideymişim gibiydi.
Bodrum Kumbahçe‘deki güzel evlerinde güneşi uğurladık. Güneş’ in yerini ay’ a teslim ettiği o dakikalarda Ela mumlarını üfledi. Uyku saatine doğru yaklaşıyorduk. Ela pembe ayısı ile uyumaya giderken ben de çocuklarıma kavuşmak üzere evimin yolunu tuttum.
